เธอบอบช้ำกับตราบาปที่เขายัดเยียดให้ บาปรักที่ก่อเกิดจากความไม่ยับยั้งชั่งใจของเขากลายเป็นเพลิงรักที่เขาเองไม่อาจหนีพ้นหัวใจตัวเองได้
น้ำตาที่ไหลสองแก้มเต็มไปด้วยความเจ็บปวดก่อนจะจิกเล็บลงที่หลังเขารอยแล้วรอยเล่ายามร่างหนาทะยานไปมาจนเขาสมใจทุกอย่างจนเฮือกสุดท้ายของความเจ็บปวดร่างหนาที่เลื่อนไปมาเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดเต็มใบหน้าชายหนุ่มมองหน้าเด็กสาวตรงหน้าก่อนจะยิ้มกับบางเรื่อง
“เหมือนไม่เคยเธอไม่เคยใช่ไหม” เขาพูดเบาๆก่อนจะขยับท่อนล่างและเลื่อนตัวไปมาแล้วหยุดนิ่งพร้อมกับก้มจูบหน้าผากงามแต่ก็ต้องร้องด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ย! กัดจมูกฉันทำไมเด็กบ้า!”
“คนเลว ออกไปจากตัวหนู ไอ้คนเลว ฮึก ฮือ ฮือ”ร่างอรชรขดตัวม้วนคู้เข่าอย่างเจ็บปวด
