เธอรีบดึงมือออกมาจากมือใหญ่เมื่อรู้สึกตัวและดูเหมือนจะดีขึ้นกว่าวันที่ผ่านมาก่อนจะพยายามยันกายให้ลุกนั่งหากแต่ยังรู้สึกมึนงงและเมื่อยขบไปทั้งร่าง ทำให้ต้องนอนลงตามเดิม
“จะเข้าห้องน้ำหรือเปล่าหรือว่าต้องการอะไร หิวน้ำหรือเปล่า..”
เขาเอ่ยถามพร้อมกับสอดแขนแข็งแรงไปพยุงให้เธอนั่งแล้วหยิบหมอนรองรับน้ำหนักจากแผ่นหลังของเธอ
“ตบหัวแล้วลูบหลังเพื่ออะไรกันต้องการให้สำนึกบุญคุณใช่ไหม..เพื่อจะได้ทวงบุญคุณภายหลังว่าครั้งหนึ่งเคยช่วยดูแลฉัน..แล้วค่อยๆ โขลกสับราวกับทาส..”
“ในสายตาของเธอกับพี่สาวของเธอฉันมันก็คือไอ้บ้านนอกที่ป่าเถื่อนคนหนึ่ง แต่เธออย่าลืมนะว่าแม่ของเธอก็เป็นคนที่มาจากคนในตระกูลเดียวกับฉันที่มีสัญญาผูกพันว่าต้องเกี่ยวดองกันทุกชั่วคนกับคนในตระกูลของพ่อเธอ..”
“แต่ต้องไม่ใช่ฉัน..”
